Όπως ήδη σας έγραψα βρέθηκα το σαββατοκύριακο στις Σέρρες. Πέρασα τέλεια και ενθουσιάστηκα για άλλη μια φορά με την πόλη και τους ανθρώπους της.
Η τελευταία φορά ήταν πριν από 13 χρόνια, όταν ήμουν έγκυος στο γιο μου Νικόλα. Συνόδευα τότε το Νίκο, που έτρεχε στο πρωτάθλημα της Formula 3. Είχαμε μείνει στο μοναδικό τότε της… προκοπής κατάλυμα, το παλιό ξενοδοχείο «Ελπίς», που έμοιαζε με θλιβερό γηροκομείο.
Σήμερα η πόλη διαθέτει δυο πολύ καλά μεγάλα ξενοδοχεία. Το «Philippos Xenia» και το ανακαινισμένο «Ελπίς», που δεν έχει καμία σχέση με το παλιό. Εγώ έμεινα στο «Philippos», που αναδείχτηκε ως το καλύτερο Xenia της Ελλάδας. Εντυπωσιάστηκα από τις υπηρεσίες και την αισθητική του. Δεν είναι μυστικό στην πόλη ότι το συγκεκριμένο ξενοδοχείο ανακαίνισε και ανέλαβε τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Σερραίος και νονός του γιού μου, Στέφανος Μαματζής.
Το ξενοδοχείο που είναι διακοσμημένο σε minimal αλλά ζεστό στυλ, είναι ένα στολίδι για την πόλη των Σερρών, που μπορεί να προσελκύσει κόσμο με απαιτήσεις σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.
Έχει ένα roof garden εστιατόριο με τέλειο γκουρμέ φαγητό σε πολύ καλές τιμές, που επιμελείται ο επί πολλά έτη chef του ξενοδοχείου Μακεδονία (όπως βλέπετε εγώ αρχίζω πάντα από το φαγητό). Έφαγα τα καλύτερα φιλέτα που έχω φάει ποτέ από τη φάρμα του Γιάννη Σπυριδωνίδη.
Επίσης, διαθέτει ένα πολύ μεγάλο γυμναστήριο με κλειστή πισίνα, όπου μπορεί να κάνει κανείς και personal training. Έκανα pilates με τη Γιώτα και στη συνέχεια συγκλονιστικό μασάζ στο δωμάτιο.
Το Σάββατο το μεσημέρι η βόλτα στην πόλη μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Είδα το ανακαινισμένο θέατρο με την καλαίσθητη μαρμάρινη πρόσοψη και ήπια καφέ στον πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης. Η περιοχή έσφυζε από ζωή. Εκατοντάδες φοιτητές και νέοι άνθρωποι χαίρονταν την υπέροχη ηλιόλουστη μέρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η κρίση που έχει μαραζώσει την Αθήνα δεν έχει φτάσει στον ίδιο βαθμό στις Σέρρες και σε πολλές άλλες πόλεις της ελληνικής περιφέρειας. Οι άνθρωποι εκεί ζουν σε πιο ήρεμους ρυθμούς και με λιγότερο άγχος για το αύριο. Σίγουρα έχει πληγεί το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων και εκεί, αλλά όλο και κάποιο χωραφάκι θα έχει η οικογένεια και θα καλλιεργεί, ή καμιά συμπληρωματική δουλίτσα.
Λαθρομετανάστες δεν υπάρχουν, δηλαδή Πακιστανοί, Αφγανοί, Αφρικανοί και λοιποί κάτοικοι Αθηνών, δεν υπάρχουν στις Σέρρες ούτε για δείγμα.
Άσε που οι Σερραίοι είναι αρχοντάνθρωποι. Τους βρήκα tres chic!
Ακόμη, μου άρεσε πολύ η βόλτα στο ποτάμι. Αυτή η μεριά της πόλης είναι πνιγμένη στο πράσινο.
Δυστυχώς, επειδή την Κυριακή πήγαμε στη Θεσσαλονίκη δεν πρόλαβα να επισκεφτώ το μοναστήρι του Αγίου Προδρόμου, το σπήλαιο Αλιστράτης και την ταβέρνα που τραγουδάει η αδελφή της Γλυκερίας.
Δεν πειράζει όμως. Next time. Θα επισκεφτώ ξανά τις Σέρρες. Την επόμενη φορά με παιδιά.
Φιλιά σε όλους, ειδικά στους Σερραίους!
Τατιάνα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
